w sprawie szczegółowych zasad i trybu uznawania lasów za ochronne oraz szczegółowych zasad prowadzenia w nich gospodarki leśnej.
Na podstawie art. 17 ustawy(1) z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254) zarządza się, co następuje:
§ 1. Za ochronne mogą być uznane lasy, które:
1) chronią glebę (lasy glebochronne), w tym lasy:
a) na wydmach nadmorskich i klifach oraz na terenach bezpośrednio do nich przyległych w pasie nadbrzeżnym,
b) na wydmach śródlądowych, obejmujących obszary piasków wydmowych wykazujących, po odsłonięciu, skłonność do przemieszczania się, oraz na terenach bezpośrednio do nich przylegających,
c) na stromych i urwistych zboczach górskich, obejmujące, w zależności od wystawy, stoki o średnim nachyleniu:
- ponad 20° na zboczach o wystawie południowej, południowo-zachodniej i zachodniej na glebach płytkich do 25 cm głębokości, a przy większej głębokości gleby - ponad 25°,
- ponad 30° na zboczach o wystawie północnej, północno-zachodniej, północno-wschodniej i wschodniej na glebach płytkich do 25 cm głębokości, a przy większej głębokości - ponad 35°,
d) na terenach podatnych na usuwiska lub na terenach o rzeźbie schodkowej z pęknięciami prostopadłymi do linii spadu - przy stokach o przeważającym nachyleniu ponad 20°,
e) na stromych zboczach jarów, wąwozów i wzgórz o przeważającym nachyleniu ponad 20° przy glebach luźnych i ponad 35° przy glebach zwięzłych, przy czym granica lasu ochronnego powinna przebiegać w odległości 30-50 metrów od krawędzi zbocza,
f) w strefie górnej granicy lasów,
2) chronią zasoby wód (lasy wodochronne):
a) u źródlisk rzek i potoków,
b) wzdłuż rzek, potoków, kanałów, jezior i innych zbiorników wodnych, uznanych za żeglowne i spławne, a także nie uznanych za żeglowne i spławne, wyodrębniane w zależności od ich położenia i charakteru, przy uwzględnieniu, że obejmują:
- w górach - lasy położone między brzegami wód i najbliższymi liniami naturalnymi w terenie,
- na nizinach - lasy położone na terenach zalewowych podczas średniej wysokości wody, wokół zbiorników wodnych lasy położone między brzegiem danego zbiornika a najbliższą linią naturalną w terenie okalającą zbionik,
c) na obszarach ochronnych zbiorników wód podziemnych oraz w granicach stref ochronnych ujęć i źródeł wody, wyznaczonych zgodnie z przepisami prawa wodnego,
d) na siedliskach wilgotnych i bagiennych,
3) wykazują uszkodzenia drzewostanów na skutek gazów i pyłów, emitowanych przez zakłady przemysłowe, objawiające się zbytkiem liści w ponad 25% oraz zniekształceniem koron, lub lasy, w których drzewostany przewidziane są do przebudowy,
4) stanowią cenne fragmenty rodzimej przyrody,
5) znajdują się na stałych powierzchniach badawczych i doświadczalnych, wydzielonych w planie urządzenia lasu,
6) stanowią drzewostany nasienne, wyłączone z użytkowania rębnego,
7) chronią środowisko przyrodnicze, w tym lasy:
a) stanowiące ostoje zwierząt podlegających ochronie gatunkowej,
b) położone w granicach administracyjnych miast i w odległości do 10 km od granic administracyjnych miast liczących pond 50 tys. mieszkańców,
c) uzdrowiskowe, położone w strefach określonych w statutach uzdrowisk, oraz lasy w strefach ochronnych wokół sanatoriów w promieniu nie przekraczającym 1000 m od sanatorium,
8) mają szczególne znaczenie dla obronności i bezpieczeństwa państwa, w tym lasy położone w granicach poligonów, placów ćwiczeń, lotnisk i zamkniętych kompleksów wojskowych, a także stanowiące strefy ochronne dla tych obiektów.
§ 2. Wniosek o uznanie lasu za ochronny lub pozbawienie go tego charakteru powinien zawierać:
1) określenie powierzchni i opis lasu.
2) szczegółowe uzasadnienie dotyczące celów uznania lasy za ochronny lub pozbawienia go tego charakteru, w tym również skutki społeczne, przyrodnicze i ekonomiczne,
3) kopię mapy przeglądowej z zaznaczonymi granicami lasu,
4) uzgodnienia lub opinie, o których mowa w art. 16 ustawy(2) z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254).
§ 3. W lasach ochronnych prowadzi się gospodarkę leśną w sposób zapewniający ciągłe spełnianie przez nie celów, dla których zostały wydzielone, w szczególności poprzez:
1) zachowanie trwałości lasów w drodze:
a) dbałości o stan zdrowotny i sanitarny lasów,
b) preferowania naturalnego odnowienia lasu,
c) ograniczania regulacji stosunków wodnych do prac uzasadnionych potrzebami odnowienia lasu oraz użytkowania sąsiadujących z lasami ochronnymi gruntów nieleśnych,
d) ograniczania trwałego odwadniania bagien śródleśnych do przypadków, w których wyniki przeprowadzonych badań i ekspertyz wykluczają niekorzystny wpływ tego zabiegu na stosunki wodne w lasach ochronnych,
2) zagospodarowanie i ochronę lasów w drodze:
a) kształtowania struktury gatunkowej i przestrzennej lasu zgodnie z warunkami siedliskowymi, w kierunku powiększania różnorodności biologicznej i zwiększania odporności lasu na czynniki destrukcyjne,
b) stosowania indywidualnych sposobów zagospodarowania i ochrony poszczególnych drzewostanów,
c) ustalania etatu cięć według potrzeb hodowlanych lasu,
d) ograniczania stosowania zębów zupełnych do najsłabszych siedlisk leśnych oraz prowadzenia ścinki drzew, zrywki i wywozu drewna w sposób zapewniający w maksymalnym stopniu ochronę gleby i roślinności leśnej,
e) zakazu pozyskiwania żywicy i karpiny.
§ 4. 1. Dla określonych powierzchni lasu uznanego za ochronny mogą być ustalone szczególne sposoby prowadzania gospodarki leśnej, polegające na:
1) ograniczeniu pozyskania drewna, choinek, kory, igliwia, zwierzyny lub płodów runa leśnego,
2) konieczności wykonania określonych zabiegów w zakresie zagospodarowania i ochrony lasów,
3) zakładaniu i utrzymywaniu urządzeń ochronnych,
4) ograniczeniu udostępniania lasu dla ludności.
2. Szczegółowe sposoby prowadzenia gospodarki leśnej, o których mowa w ust. 1, określa się w akcie o uznaniu lasu za ochronny.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie(3) po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.